donderdag 6 januari 2011

Pleasantville

Ik heb daarnet naar de film "Pleasantville" zitten kijken. Een prachtige film waar ik echt door gefascineerd ben nu.

Het verhaal gaar over een tienertweeling David (Tobey Maguire) en Jennifer (Reese Witherspoon). Ze belanden door middel van een magische afstandsbediening in de televisie waar ze in een zwart-wit televisieserie belanden die zich afspeelt in de jaren '50, 'Pleasantville' genaamd. De twee nemen de rollen over van de twee hoofdrolspelers. Het leven in Pleasantville berust op traditionele waarde, en veranderingen komen er nooit voor. De zon schijnt er altijd en alles verloopt elke dag hetzelfde. De moderne David en Jennifer zetten het gezapige leventje van de personages vanaf dat moment alleen danig op zijn kop, door ze kennis te laten maken met seks, rock-'n-roll, schilderkunst en modern taalgebruik. Langzamerhand krijgen de personages in de serie kleur wanneer men een persoonlijke toets aan hun leven willen geven. Als gevolg daarvan ontstaat er een conflict tussen de 'zwart-witten' en de 'gekleurden'. Langs de ene kant de conservatieve Amerikaan uit de jaren 50, en langs de andere kant de jongeren (en ook oudere) die naar een nieuwe levenswending verlangen.



Een prachtig verhaal over conservativiteit en revolutie.

Ik kon me er perfect in terugvinden. En hoe zou je zelf zijn? Iedereen denk ik droomt wel van zo'n mooi dorp waar iedereen iedereen kent en alles perfect loopt, niks verkeerd kan gaan, enz.
Maar dan denk je aan het dagelijkse leven. Je begint aan je werkweek en de ene dag na het andere is hetzelfde. Opstaan, eten, klaar maken om te gaan werken, vertrekken. Elke dag dezelfde baan afrijden naar het werk, heen en terug. Elke dag dezelfde mensen op de werkplaats. Thuiskomen, opnieuw eten en gaan slapen. Om het de dag erna allemaal opnieuw te laten beginnen.
En iedereen wil toch wat kleur in zijn leven? Maar welke kleur? En hoe?

Even een meimering...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten