Vervolg van 'deze' post.
Hij had dus weliswaar een TIA achter de rug. Een kleine storing komende uit de hersenstam volgens de neuroloog.
Aan zijn vrouw had hij niks verteld tot twee dagen later nadat hij zijn bloed uitslag had. Die woedend uiteraard. Hoe zou je zelf zijn moest je partner bijvoorbeeld woensdagnamiddag maar vertellen dat hij de zondag ervoor een TIA heeft gehad.
Uiteindelijk valt het voor hem nog allemaal wel mee. Het was uiteraard een verwittiging he.
Het enige dat momenteel voor hem zal veranderen dat is dat hij gaat stoppen met roken.

Het leven kan snel gedaan zijn

Deze nacht serieus geschrokken! Ik had net gedaan met eten zo rond 0200uur en mijn collega komt van buiten binnen en zegt dat hij naar "de spoed" gaat. Hij had plots een druk op zijn hoofd gekregen en had een gewijzigd zichtsbeeld. Hij zag alles scheef. Maar toen hij zijn ene oog afdekte zag hij goed, zijn ander oog afdekken en hij zag daar ook recht door. Maar door beide ogen tegelijkertijd kijken zag hij alles scheef.
Duidelijk iets mis in zijn samenwerking tussen de twee hersenhelften dus.
Hij naar de spoed gewandeld en een drie kwartier later was hij al reeds terug. Ze hadden een CT scan van de hersens genomen maar de arts zag er niks speciaals aan. Ik heb dan de telefoonnummer van de neuroloog opgezocht en voor hem opgeschreven. Hij ging deze morgen bellen.
Ik zou niet weten wat denken moest hij ipv een TIA een volledige CVA gekregen hebben. Het zou dan al de derde collega op evenveel jaar zijn die ze van bij ons weg komen halen.

Emotioneel

Gisterenavond belde een collega me al wenende op m'n GSM op met de melding dat haar grootvader was overleden, en of ik niet naar het werk al wou komen om haar te vervangen. Het was precies om 1931uur dat ze me belde. Ik moest toch de nacht op gaan die avond en zou normaal beginnen aan mijn dienst om 2100uur. Dus ik doe snel mijn schoenen aan en wrijf wat brillecreme door m'n haar. Ondertussen maakt m'n lebensgefarthin mijn thermos klaar en haalt m'n boterhamdoos uit de ijskast om in mijn rugzak te steken.

Een dik half uur later ben ik op dienst aanwezig. Een klein uurtje vroeger dan anders. Mijn collega zegt niet veel, wat uiteraard ergens begrijpelijk is. Ergens ben ik hier wel blij om want zo goed kan ik hier allemaal gevoelensweg niet mee om. Ik weet niet hoe het komt en waarom, maar ik sprak er over met een vriend van me en die heeft net hetzelfde probleem. 'Emotioneel geblokkeerd' noemt hij het.